Week 7 in Amstelmere

Ik had me voorgenomen vaker te schrijven tijdens mijn opname, maar dat is op het eerste bericht na nog niet gelukt .

Inmiddels ben ik zelf een stuk rustiger en de teugels worden hier al wat meer losgelaten wat betreft het covid-19 virus. Mensen trekken hier wat meer naar elkaar toe en geven elkaar wel weer een bemoedigend klopje of een elleboog . De setting is toch een beetje gaan voelen als een huishouden, ondanks dat er soms ook nieuwe personen bijkomen.

Als mensen hoesten of koorts hebben worden ze meteen op hun kamer geïsoleerd en getest, hetzelfde gebeurd als personeel ziek is . Het vervelende is wel dat het soms moeilijk is voldoende personeel op de afdeling te hebben omdat er mensen ziek zijn. Het nieuwe normaal is ook hier helemaal ingeburgerd , al blijft het onnatuurlijk dat je geen knuffel kan geven als iemand dat keihard nodig heeft.

Helaas merk ik nog steeds dat de zorg echt bij lange na niet is wat het moet zijn. Ik zit dus op een afdeling voor acute zorg. Er zitten hier mensen gewoon al langer dan een jaar , met verslavingsproblematiek , maar ook omdat ze geen huis hebben waar ze heen kunnen . Mensen die schizofreen en paranoia zijn , maar ook nergens heen kunnen etc .

Ikzelf heb vreselijke last van angsten . Angst om angst , angst om te ontspannen en angst om alleen te zijn . Nu willen ze me met een paar weken naar huis sturen omdat dit een afdeling is voor acute hulp . Ik begrijp dat , maar het is voor mij nog lang niet haalbaar om alleen naar huis te gaan . Ik heb het pas 1 keer 40 minuten vol kunnen houden alleen thuis . En nu is er dus een impasse . Ze willen mij niet aan mijn lot overlaten , maar zijn ook bang dat lang niet naar huis gaan het alleen maar moeilijker maakt . Ik denk dat met langzaam oefenen het beste gaat werken en ik denk dat zij dat eigenlijk ook vinden , maar ja .. acute afdeling .

Ik heb hulp nodig , therapie voor mijn angst en niet via beeldbellen maar het liefst intern . Maar al die dingen lijken wegbezuinigd . Er is geen tussenstap mogelijk, dus eigenlijk zou ik thuis weer door moeten draaien zodat ik hier weer terugkan .

Hoe triest is het gesteld met de Ggz ?

Advertentie

What was I thinking ?

Een kijkje in het hoofd van een denker, een piekeraar.

Morgen mag ik om 11 uur in de ochtend in Utrecht zijn voor een 

Gesprek met de dietiste. 

Nu weet niet iedereen natuurlijk dat ik in Almere woon, dus dat is misschien wel het vermelden waard.

11 uur in Utrecht, maar er ligt sneeuw , het is glad. Hoe laat vertrek je dan en hoe laat sta je op ? 3 kwartier van te voren mag ik wel weg… wil er ook iets eerder zijn, dus ehhhh… tussen half 10 en 10 vertrekken… mits , tenzij , maar…..

Oké ik heb een hond , moeite met de ochtend , moet eten, maar daarvoor medicijnen nemen die in moeten werken en ik wil ook nog douchen… half 8 op ? Misschien wel 7 uur…  Man ik ben nu al kapot , thuiszorg komt en schoonmaakster tot half 4 en daarna moet ik naar de huisarts voor een pijnstiller die in mijn been gespoten moet worden.

Maar waar was ik met mijn gedachten… Ooh ja… hoe laat ga ik op staan, hoe laat moet ik weg ?

Weet ik nog wat ik allemaal wil bespreken met de dietiste ? 

Misschien moet ik een lijstje maken. Wat trek ik aan en welke schoenen dan als ik geen hakken aan mag…. winterlaarzen met bont, dat vind ik zo not done, net als Uggs , maar ze zijn wel lekker warm… Ooh fuck iT… ik ga naar de dietiste, niet op date…

Als ik die broek aantrek kan ik die laarzen aan, maar die broek is koud en bij die andere broek kunnen die laarzen niet.

Heb ik wel mijn medicijnen ingenomen ? Shit waar is dat dagbakje ? 

Ooh en ik mag ook nog paracetamol , Ooh nee pas over een uur.

Ik ben weer helemaal kwijt wat ik aan het doen was en ik volg Grey’s Anatomy ook niet meer… terugspoelen … 

Wacht nou even… wat dacht ik voor ik dit alles ging denken ?

Ooh ja de dietiste… zet de wekker wel om half 7, dan kan ik morgen verder piekeren 😉😎