Lang heb ik niet geschreven , heb ik contacten niet opgezocht en geen nieuwe contacten gelegd.
Het ging heeeeel slecht met en nu gaat het gewoon slecht .
Nu werd ik uitgedaagd door mijn thuisbegeleiding weer eens wat te schrijven dus … hier komt het .
Sinds kort heb ik een nieuwe diagnose erbij , afgelopen maanden spraken we alleen over een gegeneraliseerde angststoornis (piekerstoornis), waarbij je voornamelijk angst voor angst hebt , geen reële angst dus en ook moeilijk om er wat tegen te doen , want je weet niet precies waar je bang voor bent . Je bent bang om bang te worden .Je maakt je continue druk dat er iets kan gebeuren en vaak voel je de hele tijd onrust en heb je lichamelijke klachten zoals wat ik heb, misselijkheid en veel te hoge spierspanning . Slapen kan ik ook niet zonder medicijnen en mijn emoties moeten ook gedempt worden.
Angsten heb je al dagen voordat iets gaat gebeuren en het lukt je niet goed om in het hier en nu te leven .
Nu is er dus nog een diagnose bij gekomen namelijk agorafobie . Men spreekt ook wel van straatvrees . Ik durf niet goed dingen alleen te doen op straat, ik oefen dit wel , ga alleen naar de winkel etc . Maar wat bij mij dan ook nog meespeelt is dat ik bang ben voor mensen die ik niet ken of buiten mijn huis ( uitzonderingen daar gelaten ) .
Morgen komt er een nieuw iemand bij me thuis en ik ben echt al een week ( sinds ik het weet ) aan het piekeren .
Ik wilde graag naar de kapper, omdat ik al sinds voor de lockdown niet ben geweest en nu komt er dus een nieuwe kapster bij me thuis en ik vind het doodeng.
Wel is er iemand bij die ik langer ken ( de vrouw van de pastor ) .
Proberen te oefenen met mijn angsten gaat moeilijk nu er heel veel dingen zijn afgeschaald in de hulpverlening . Dagbesteding neemt geen nieuwe mensen meer aan en vrijwilligers worden ook afgeschaald . Wat ik wel ga proberen weer te oefenen is autorijden , alleen me verplaatsen is ook onderdeel van mijn agorafobie. Ik durf wel te wandelen in de buurt, dat is nog veilig , maar die auto , verder weg van huis, de snelweg … het maakt me angstig .
Wat wel moeilijk is dat ik me vreselijk eenzaam en alleen voel, maar ook niet met mensen durf te zijn .
Hoe we nu het oefenen willen gaan opzetten is kijken of er mensen zijn die met me willen appen en dan uiteindelijk ook bellen ( dus als je dat wat lijkt, let me know)
Ik ben totaal niet bezig met daten, ik heb gewoon niks te bieden nu , tenminste de rugzak is te vol en te zwaar voor een nieuwe partner denk ik .
Ik ben wel hard bezig met EMDR (traumatherapie ) en dat doet echt veel , hopelijk gaat dat me echt veel verder helpen .
De oproep : wie vindt het leuk om met me te appen, bellen, schrijven ? Vooral het bellen zou ik willen oefenen en het appen met nieuwe mensen ook . Vind het leuk om gesprekken te hebben over wat jullie in. Het leven doen en wat jullie meemaken , zodat ik het gevoel heb dat ik bij het leven betrokken word . Dit kunnen ook minder leuke dingen zijn hoor.
Als je geïnteresseerd bent stuur me even een berichtje via Facebook als je mijn nummer niet hebt ( zoek me op en stuur me een bericht als we nog geen vrienden zijn op fb sheila vransen )
