Zomer

Was het nog maar zomer.

Zomer , omdat het dan niet koud is en ik geen last heb van mijn kou allergie ( ja dat bestaat) .

Zomer omdat ik dan meer zonlicht krijg en dus minder last heb van mijn altijd en eeuwig te laag zijnde vitamine D heb.

Zomer omdat mensen dan veel meer buiten zijn en ik meer praatjes maak als ik met Lorenzo buiten loop.

Zomer … omdat het dan minder eenzaam lijkt … en iedereen vrolijker lijkt.

Zomer omdat in de winter mijn gedachten altijd weer afdwalen naar pijnlijke dingen.

Voor mij is winter de knusse maanden, SAMEN binnen met kaarsjes, lekker eten en leuke tv programma’s of samen spelletjes doen.

Maar daar wringt de schoen. Er is geen samen… ik heb geen kinderen, geen broer of zus, geen uitgebreide familie en ook geen vrienden voor deze dingen.

Lekker eten zit er niet in , zelfs geen warme chocolade melk of chips op zaterdagavond.

De feestdagen hangen als zwaard van Damocles boven mijn hoofd.

Hoe sneu is het als je stiekem de decembermaand altijd zo fijn vond, zeker toen ik jong was en we nog met de familie samen kwamen … kaarten… eten.. kerstfilm.

En nu… gewoon mijn alledaagse eten.. gekookte groentes .. alleen en een dagje met pa en ma … spelletje op de iPad .. en hopen dat het snel weer nieuw jaar is.

Iedereen is met elkaar en alle dagelijkse dingen (mijn hulpverleners, therapeuten en artsen ) gaan niet zoals ze normaal gaan.

Stilte… leegte…

Kon ik maar gewoon genieten van de winter zoals ik altijd deed, maar voor nu….

Was het maar zomer….